به یاد نمایشنامه نویس و داستان نویس
مکتب قصه نویسی نیشابور و تاثیر فضای اقلیمی بر محسن درجزی
مصطفی بیان / چاپ شده در نشریه آفتاب صبح نیشابور / شماره ۱۴۵ / ۳۰ مهر ۱۴۰۴
بخوانید:
https://bayanstory.com/?p=2605
مصطفی بیان موسس و دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور و یوسف علیخانی نویسنده و مدیر انتشارات و کتابفروشی آموت
شهریور ۱۴۰۴
مصطفی بیان در گفتوگو با ایبنا درباره تازهترین کتابش عنوان کرد؛
مصطفی بیان، نویسنده داستان بلند «نخجیر» گفت: این داستان بلند به روایت شجاعت یکی از خلبانان تیزپرواز نیروی هوایی ارتش در نخستین روزهای دفاع مقدس میپردازد و با نگارش آن سعی کردم عرض ارادتی به یک قهرمان ملی همشهری خود داشته باشم.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، رمان «نخجیر» هشتمین اثر داستانی و اولین کار بلند مصطفی بیان، نویسنده ایرانی معاصر، است. این رمان کوتاه در ژانر فانتزی نوشته شده اما داستان آن براساس واقعیت و درباره خلبان شهید، عزیزالله جعفری است. مصطفی بیان در گفتوگو با ایبنا درباره این اثر داستانی خود و انگیزهاش از نوشتن داستانی با زمینهای تاریخی و درباره یک شخصیت واقعی گفت: این کتاب اولین داستان بلند من است. انگیزه من از نگارش این اثر معرفی یکی از قهرمانان نیشابوری بود تا عرض ارادتی به یکی از چهرههای تاثیرگذار شهر خود داشته باشم؛ فردی افتخارآفرین که چهرهای ملی و تاثیرگذار باشد. خلبان شهید عزیزالله جعفری را انتخاب کردم که در پنجمین روز دفاع مقدس در یکی از عملیات برونمرزی به مقام شهادت نائل شده و در ممانعت از پیشروی بعثیها موثر بوده است.
رمان «نخجیر» آمیزهای از تخیل و مستندات واقعی و تاریخی است و نوشتن چنین رمانی طبعاً نیاز به مطالعه و پژوهش دارد. نویسنده این رمان در پاسخ به این پرسش که برای نوشتن داستان خود چه منابعی را برای پژوهش درباره زندگی و شخصیت شهید جعفری مطالعه کرده است، گفت: در این اثر فانتزی از تخیل و نیز منابع پژوهشی استفاده کردم که شامل مصاحبه با تعدادی از خلبانان همدوره شهید جعفری و برادر این شهید و تعدادی از کتابهای تحقیقاتی جنگ تحمیلی از جمله خاطرات پزشک صدام و کتاب «صدام» از نشر ثالث بوده است.
مصطفی بیان همچنین ضمن اشاره به اینکه به مدت دو سال برای تحقیق و نگارش این اثر وقت صرف کرده است، درباره نویسندگانی که از آنها تاثیر گرفته گفت: من از خوانندگان پرطرفدار داستانهای دفاع مقدس هم هستم و از میان نویسندگان این حوزه به آثار مجید قیصری، الهام فلاح و میثم موسویان علاقه بیشتری دارم.
در بخشی از کتاب نخجیر میخوانیم: «هشت مرد جنگآور ایرانی سوار بر چهار عقاب آهنین شدند. عقابها را از آشیانه بیرون آوردند و از باند پرواز به سوی آسمان اوج گرفتند. آسمان به سرخی گراییده بود و عقابهای آهنین از رود کرخه گذشتند.»
نشر حکمت کلمه اخیراً این کتاب را در ۹۷ صفحه و با قیمت ۱۱۰ هزار تومان عرضه کرده است.
https://www.ibna.ir/news/532219/
تغییر چهره ادبیات داستانی نیشابور / مروری بر یک دهه فعالیت انجمن داستان سیمرغ نیشابور
گفتگوی آفتاب صبح نیشابور با مصطفی بیان داستاننویس و دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور.
دستاوردها و برنامهها
ارتباط با سرمایهگذران فرهنگی
چشمانداز آینده
اعتماد و مشارکت اجتماعی
در آخرین شمارهی نشریه آفتاب صبح نیشابور در سال ۱۴٠۳ / ۲۸ اسفند ۱۴٠۳ بخوانید.
دانلود کنید:
https://bayanstory.com/?p=2484
اصلی ترین دلیلِ عدمِ تمایل نویسندگان به ورود به ادبیات جنگ، به نارضایتی از وضع موجود جامعه برمی گردد.
به بهانۀ حضور محبوبه حاجیان نژاد در نیشابور
مصطفی بیان / چاپ شده در نشریه آفتاب صبح نیشابور / چهارشنبه ۲۶ دی ۱۴۰۳
در سایت زیر بخوانید:
https://bayanstory.com/?p=2442
من عاشق نیشابور شدم؛ از بس که این شهر پُر از قصه است!
گفت وگو با هامون حجار، برگزیدۀ بخشِ ملیِ ششمین جایزه داستان سیمرغ
بخوانید:
https://bayanstory.com/?p=2295
فاطمه داغستانی، متولد مهر ماهِ سالِ ۱۳۶۵ ، کارشناسارشد شیمی آلی از دانشگاه حکیم سبزواری و مادر سه فرزند است. سال ۱۴۰۲ را میتوانیم، سالِ موفقیتهای این بانوی جوان همشهری بمانیم؛ زیرا امسال، وی در عرصۀ داستاننویسی بسیار پُرکار بوده است. نخستین بار، اردیبهشت ماه امسال، اولین جایزۀ داستانِ سیمرغش را برای نگارش داستانِ «شکوفههای گیلاس» از داورانِ ششمین دورۀ جایزه داستان سیمرغ دریافت کرد و داستانش در«معمولیِ معمولی»، مجموعۀ داستانهای منتخب این دوره از جایزه داستان سیمرغ در پاییز امسال توسط نشر داستان به چاپ رسید.
اوایل زمستان امسال نیز داستان «خاکستر» وی جزو برگزیدگانِ نهایی دومین دورۀ جایزه ملی داستان زنان انتخاب شد و قرار است اوایل سال آینده، این داستان نیز در مجموعۀ داستانهای برگزیده توسط انتشارات حکمت کلمه منتشر شود.
فاطمه داغستانی، داستاننویسی را به طور جدی با حضور در جلسات «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» آغاز کرد. اولین داستانش در آذر ۱۳۹۹ با عنوان «به شرط شمشیر زورو» در مجلۀ داستان همشهری و دومین داستانش با عنوان «گل به خودی» در خرداد ۱۴۰۰ در همین مجله به چاپ رسید. همچنین داستانِ برگزیدۀ جایزۀ داستان سیمرغِ وی در تاریخ ۲۹ آذر ۱۴۰۲ در مجلۀ اطلاعات هفتگی به چاپ رسید. استاد علیاصغر شیرزادی، داستاننویس و مدرس مطرح داستاننویسی دربارۀ داستانِ «شکوفههای گیلاس» خانم داغستانی نوشته است: «نویسنده با بهرهگیری هنرمندانه از شگرد نمادگرایی، به گونهای کفایی بحران زیرپوستی و کتمان شده در توازی و تشابه انسان و گیاه را القا میکند.»
متن کامل گفتگو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
https://bayanstory.com/?p=2251
همزمان با بیستمین سالروز نهاد کتابخانههای عمومی کشور، برگزیدگان دومین جشنواره کتابخوان و رسانه با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی و تقدیر شدند
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، همزمان با بیستمین سالروز نهاد کتابخانههای عمومی کشور، برگزیدگان دومین جشنواره کتابخوان و رسانه در مراسمی با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی و تقدیر شدند.
اسامی برگزیدگان در بخشهای رسانههای اجتماعی، تلویزیون و رادیو، خبرگزاریها و مطبوعات و بین الملل در ادامه آمده است:
حوزه خبرگزاریها و مطبوعات
مصطفی بیان، شایسته تقدیر رشته مقاله از روزنامه آفتاب صبح نیشابور (استان خراسان رضوی)/ تنها نمایندهٔ استان خراسان رضوی
مصطفی بیان، داستاننویس، رئیس انجمن داستان سیمرغ نیشابور و روزنامهنگار ادبیِ نشریهٔ «آفتاب صبح نیشابور»، تندیس، لوح تقدیر و کارت هدیه نقدیِ «دومین جشنوارهٔ کتابخوان و رسانه» برای نگارش مقالهٔ «وقتی کرگدنها به نیشابور حمله کردند!» از دست محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ دریافت کرد.
آیین اختتامیه دومین جشنوارهٔ کتابخوان و رسانه به همت نهاد کتابخانههای عمومی سراسر کشور، پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۴٠۲ همزمان با بیستمین سالگرد تاسیس این نهاد برگزار شد.
مصطفی بیان، نویسنده و دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور گفت: ما در ابتدای راه هستیم و برای رسیدن به نقطه مطلوب باید وارد بازار جهانی و رقابت با نویسندگان معروف جهان شویم.
سرویس ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در دهمین شماره از پرونده «خلأ ژانر در ادبیات داستانی ایران» با مصطفی بیان، نویسنده، منتقد ادبی و دبیر انجمن داستان سیمرغ همکلام شدهایم تا با توجه به تجربیات او در شش دوره برگزاری جایزه داستان سیمرغ، به بررسی کمی و کیفی ژانر در آثار داستاننویسان جوان بپردازیم. بیان معتقد است، عدم آشنایی نویسندگان جوان با ادبیات ژانر و نبودنِ علاقه باعث شده که نویسندگان ایرانی اغلب سراغ تجربه نگارش داستانهایی در ژانرهای فانتزی، علمیتخیلی و کارآگاهی نروند و میگوید: «هنوز ادبیات ژانر در جامعهی ایران جایگاه خودش را نشناخته است».
ادامۀ گفتگو را در سایت زیر بخوانید:
https://www.ibna.ir/news/499385/
کارگاه داستاننویسی؛ آشنایی با داستانِ علمی تخیلی و فانتزی.
با حضور ضحی کاظمی، داستاننویس و برگزیدهٔ چند دوره جایزه ادبی نوفه.
جمعه ۲۳ و شنبه ۲۴ تیر ماه ۱۴٠۲ / ساعت ۱۸ تا ۲٠.
از سمت راست: ضحی کاظمی، حسین آقا (همسر ضحی کاظمی)، حجت حسن ناظر و مصطفی بیان
آرامگاه عطار / نیشابور
گفتوگوی آرمان ملی با مصطفی بیان، داستاننویس
چرا جایگاه ادبیات بومی در ایران تضعیف شده است؟ | آثار احمد محمود بهترین نمونه داستانهای بومی
آرمان ملی / چهارشنبه ۷ تیر ۱۴۰۲ / شماره ۱۵۸۵
هر ملتی به فراخور گستره جغرافیایی، فرهنگی و زبانی خود، میتواند از فرهنگها و اقوام مختلفی تشکیل شود و نویسندگان و شاعران هر منطقه، با تکیه بر ظرفیتهای بومی خود میتوانند آثار متفاوتی را با محوریت زبان معیار و رسمی کشور خود، بیافرینند. از این منظر، ادبیات بومی را میتوان در حکم پلی ارتباطی بین گونههای مختلف زیستی و فرهنگی با گونه فرهنگ و زبان معیار آن جامعه دانست. بنابراین فعالیت و شکوفایی ادبیات بومی در یک سرزمین، موید انسجام و قوام ملی یک کشور است. در ایران، نویسندگان سرشناسی در ادوار مختلف به خلق اثر با شاخصههای بومی پرداختهاند، اما بهنظر میرسد عوامل مختلفی طی دهههای گذشته منجر به تضعیف این جریان شده است.
به گزارش آرمان ملی آنلاین، مصطفی بیان، داستان نویس، موسس و دبیر انجمن و جایزه داستان سیمرغ نیشابور معتقد است مهمترین عامل در این میان، تغییرات بهوجود آمده در سبک زندگی جامعه بوده است؛ عاملی که نهادهای رسمی کشور باید برای آن تدابیری را بیندیشند.
ادامۀ گفت و گو را در سایت زیر بخوانید:
https://www.armanmeli.ir/
مریم اسلامی، کارشناس ارشد زبانوادبیاتفارسی، داستاننویس، شاعر کودکونوجوان و متولد سال ۱۳۵۵ در نیشابور است؛ او همچنین عضو «انجمن نویسندگان کودکونوجوان ایران» و مولف بیش از یکصد عنوان کتاب شعر و داستان در حوزهٔ کودک و نوجوان است.
برگزیدهٔ جوایز ادبی: جایزه ادبی پروین اعتصامی، نشان ماهی سیاه کوچولو، جشنواره کتاب رشد، سه دوره جشنواره شعر فجر و….
داور جوایز ادبی: قلم زرین، رشد، کتاب سال کانون پرورش فکری کودکونوجوان و….
دبیر مجلهی رشد کودک از سال ۱۳۹۷ تاکنون.
آیین پایانی «ششمین جایزه داستان سیمرغ» با حضور داوران کشوری، برگزیدگان، داستاننویسان مطرح کشور و نیشابور و همچنین علاقهمندان به ادبیات داستاننویسی، نیمهی اول اردیبهشت ماه ۱۴٠۲ در نیشابور برگزار خواهد شد.
در گفتوگوی مرتضی فخری، مجید نصرآبادی و مصطفی بیان طرح شد:
ممیزی مانع نوشتن صاحبان رویاهای اصیل نخواهد شد
متولد سال ۱۳۵۱ در نیشابور است. برخی از آثار این نویسنده همشهری، برگزیده جایزه ادبی «واو» و یا نامزد جایزه مهرگان شدهاست. «دشت سوخته» رمان برگزیدهی جشنوارهی بانوی فرهنگ، «بغض سرخ» شایستهی تقدیر در جایزهی ادبیات متفاوت «واو»، «حوریه» نامزد نهایی جایزهی جلال آلاحمد و جایزهی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران.
مجید نصرآبادی – پژوهشگر فلسفه و مدرس داستاننویسی – و مصطفی بیان – دبیر انجمن داستان سیمرغ – در کنار مرتضی فخری مهمان آفتاب صبح نیشابور شدند. خوانش این مصاحبه هم برای اهالی ادبیات داستانی و هم برای جویندگان فرهنگ عامه تاملبرانگیز خواهد بود.
متن کامل این گفت و گو در شمارۀ نوروز ۱۴۰۲ نشریه «آفتاب صبح نیشابور بخوانید» به چاپ رسیده است:
https://bayanstory.com/?p=1925
گفت و گوی ماهنامۀ «سایه سپید» با مصطفی بیان، موسس و مدیر انجمن و جایزه داستان سیمرغ نیشابور
سایه سپید / شماره ۳۸ / ۳ دی ۱۴۰۱
گفت و گو توسط حمیدرضا هادوی
https://www.instagram.com/sayesepeed/
برگزاری نشست تخصصی «ادبیات جنگ» به بهانۀ هفتۀ دفاع مقدس در انجمن داستان سیمرغ نیشابور
هیچ چیز برای نویسنده الزام آور نیست.
نویسنده گزارش: فروغ خراشادی
چاپ شده در نشریه «خیام نامه» / شماره ۵۲۱ / یکشنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۱
یکی از جلسات «انجمن داستان سیمرغ نیشابور»، همزمان با هفته دفاع مقدس، اختصاص یافت به دعوت از «علی براتی گجوان» و کتاب تازه چاپ شدۀ وی، با نام «پسرم قاتل است!»
این نویسنده و منتقد ادبیات جنگ که متولد سال ۱۳۳۸ (و به روایتی از زبان خود نویسنده ۱۳۴۴)، رزمنده جنگ هشت ساله ایران و عراق و ساکن مشهد است، در نشستی با اعضای انجمن داستان سیمرغ، از داستان نویسی، تجربه زیسته یک نویسنده و تاثیر جنگ بر ادبیات داستانی گفت و یکی از داستان های کتاب جدیدش را برای حاضران در جلسه خواند. وی به پرسش هایی در خصوص ادبیات داستانی هم پاسخ داد، نظرش را درباره ژانر جنگ گفت و تاکید کرد که نه تنها در نوشته هایش دست به نقد اجتماعی می زند، بلکه با دیدگاه انتقادی به پدیده جنگ می نگرد. در معرفی بیشتر وی باید بگوییم که دومین مجموعه داستان براتی، «آمادهٔ ترور باش»، کتابی است با محوریت رویدادهای انقلاب ۵۷ که سال گذشته یکی از نامزدهای جایزه ادبی جلال شد.
پیش از شروع جلسه از مصطفی بیان، دبیر انجمن داستان سیمرغ، از دلیل و اهمیت برگزاری چنین نشستی پرسیدیم که چنین پاسخ داد:
«براتی اصولا یا درباره جنگ تحمیلی مینویسد یا از انقلاب. به همین دلیل و به بهانهٔ آغاز هفتهٔ دفاع مقدس، تصمیم گرفتیم از جناب علی براتی گجوان دعوت کنیم با حضور در انجمن ما درباب شناخت ژانر «ادبیات جنگ» سخن بگوید. همچنین دوستانِ انجمن می توانند کتاب «پسر من قاتل است!» را با امضای نویسنده خریداری کنند؛ کتابی شامل ۲۵ داستان کوتاه که توسط نشر نیستان منتشر شده است.»
بیان در اهمیت این دعوت افزود: نشست ادبی «ادبیات جنگ»، اولین بار است که توسط انجمن داستان سیمرغ نیشابور، برگزار میشود و فرصتی است تا داستاننویسان جوان شهرستان نیشابور، با این نوع ژانر ادبی بهتر آشنا شوند. ما هم می توانیم امیدوار باشیم در سالهای آینده، داستانهایی از این نوع ژانر ادبی از نویسندگان شهرمان منتشر شود.
تجربه زیسته به سن نیست!
یکیاز جدی ترین پرسشذهایی که در خلال این جلسه مطرح شد، تاثیر تجربه زیسته نویسنده در خلق اثر بود؛ یکیاز اعضای انجمن پرسید:
«چطور می توانم من، که متولد دهه ۶۰ هستم و جنگ را از نزدیک ندیده ام و تجربه جبهه را ندارم، داستان جنگ بنویسم؟ آیا این ژانر منحصر است به کسانی که جنگ را زیسته اند؟»
براتی پاسخ داد:
«تجربه زیسته به سن و دیده ها نیست…
مثلا من میخواهم رمانی درباره تاریخ اسلام بنویسم؛ من که آن موقع نبودم! الان از خودم می پرسم راجع به چه شخصیتی بنویسم؟ درباره چی؟ چه دوره ای را انتخاب کنم؟
خب من که نبوده ام … یعنی نباید بنویسم؟ در واقع تجربه زیسته از دید من، از دو چیز نشات میگیرد: ۱) سیر مطالعاتی عمیق و ۲) تجربیات زیستی.»
براتی ادامه داد: «بسیاری از جوانان تجربه زیسته بیشتری از من دارند. چرا که سیر مطالعاتی منظمی که برای خود چیده اند، بر آنها افزوده است. انتقال داده داشته اند. راستش ملاک تجربه زیسته، تنها دیدن به چشم و گذر عمر نیست؛ مسأله مهمی که معمولا نادیده گرفته می شود، پژوهش است. هوشیار باشیم که تحقیق را از یاد نبریم.»
این نویسنده ادبیات جنگ افزود: «خودم تا موضوعی برایم کاملا روشن و آماده نشود، به سراغش نمی روم. شما به عنوان نویسنده می دانید که گاهی شخصیت یقه نویسنده را میگیرد و می گوید پیش زمینه ای برای من مهیا نکرده ای! وقتی تحقیق نکرده ای یا تحقیق کافی و وافی در مسأله ای نکرده ای، اینطور می شود. به همین دلیل، یک نویسنده فقط با اتکا به زندگی زیسته دست به تولید داستان می زند و دیگری، با تحقیق و تجربه زیسته، خلق می کند! بین یک نویسنده خلاق با یک نویسنده تولید کننده تفاوت است؛ در فرامتن و فراسوی داستان آن کسی که خلق می کند، مخاطب شروع می کند به کشف کردن…»
دبیر انجمن داستان «شمس» حرفهایش را چنین پی گرفت: «اصلا می دانید چرا داستان یکی از هنرهای هفتگانه است؟
تصویرسازی، فضاسازی و شخصیت پردازی در داستان نویسی، مخاطب را شریک داستان میکند. یعنی مخاطب بر اساس آنچه میخواند، دنیای ذهنی خودش را می سازد. و هر چه داستان خلاقانه تر باشد، شراکت خواننده در آن نمود بیشتری دارد.»
جنگ همیشه آسیب می زند.
در این نشست که با خاطراتی از دوره رزمندگی براتی و تاثیرات آن بر اندیشه، احساس و داستان نویسی او همراه بود، این نویسنده حوزه ادبیات جنگ گفت:
«از دید من جنگ همیشه آسیب می زند؛ چه شما مهاجم باشید و چه مثل کشور ما در جریان جنگ ۸ ساله، دست به دفاع بزنید… جنگ همیشه تاثیر مخربش را باقی می گذارد… به همین دلیل وقتی از ادبیات جنگ حرف می زنیم، من آن را به ادبیات دفاع مقدس و جنگ تقسیم نمیکنم…» وی با تاکید بر این نکته که ژانر جنگ، یکی از جذاب ترین ژانرهای داستانی است و در دنیا طرفداران بسیار دارد، گفت: «تولید این ژانر در کشور ما هم زیاد است اما در بین مخاطبان، به دلایلی طرفداران زیادی ندارد؛ من توصیه میکنم شما چند رمان یا داستان کوتاه درباره جنگ بخوانید… از کسانی بخوانید که برای دل خودشان می نویسند… از نویسندگانی که خود را موظف به نوشتن چیزی نمی کنند… اصلا نویسنده اگر ژانری را دوست ندارد، نباید بنویسد؛ به شما هم تاکید میکنم سفارشی نویسی نکنید؛ جشنواره نویسی و جایزه نویسی نکنید… چیزی که نویسنده برای خودش مینویسد مهم است… هیچ چیز برای نویسنده الزام آور نیست…»
بزرگان ادبیات داستانی نیشابور از اهمیت بزرگترین و گران ترین جایزه ادبی شرق کشور می گویند.
پرواز ششمین سیمرغ جایزه داستان سیمرغ
نشریه آفتاب صبح نیشابور / شماره ۹۸ / ۳۰ شهریور ۱۴۰۱
مصطفی بیان
جایزه مستقل و خصوصی داستان سیمرغ از سال 1394 به ابتکار «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» و با حمایت بخش خصوصی پایه گذاری شد و در طول سال های گذشته و با برگزاری پنج دوره موفقیت آمیز، سه مجموعه داستان از 26 نویسندۀ منتخب توسط نشر داستان منتشر کرد. تاکنون 15 داور ملی در داوری و انتخاب آثار برگزیده مشارکت داشتند. «جایزه داستان سیمرغ» نمونه ای موفق از فعالیت فرهنگی غیردولتی در دهۀ گذشتۀ شهرستان نیشابور است که به همت بخش مردمی صورت گرفته. کارنامۀ فعالیت «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» را می توان نمونه ای بی نظیر و حتی کم نظیر در دهه های بعد از انقلاب دانست؛ که نتیجۀ آن می تواند اعتماد بخش دولتی نسبت به فعالیت های انجمن های مردمی و سازمان های NGO (مردم نهاد) باشد تا در برنامه های توسعه، بخش فرهنگی را به مردم واگذار کند. برگزاری پنج دوره «جایزه داستان سیمرغ» با صرف نزدیک به یکصد میلیون تومان و با حمایت بخش مردمی و اسپانسرهای صنعتی و تولیدی صورت گرفته است. حضور و مشارکت خیرین فرهنگی و واحدهای صنعتی و تولیدی شهرستان در برگزاری این جایزه ادبی، از نمونه های درخشان و پُراهمیت این جریان فرهنگی و مردمی است که می تواند در گسترش سایر فعالیت های فرهنگی و هنری این شهرستان قابل توجه باشد....
ادامه این گزارش ادبی را می توانید در سایت زیر بخوانید:
https://bayanstory.com/?p=1778
✅ شب داستان نیشابور و اسفراین./ «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» و «انجمن داستان سوم شخص اسفراین».
🖇 دوشنبه ۲۱ شهریور ۱۴٠۱ / سالن اداره فرهنگ اسفراین
اگر توانایی داستانسرایی نداشتیم، نسل بشر منقرض شده بود
منتشر شده در سایت کافه داستان / ۲۶ تیر ۱۴۰۱
مصطفی بیان
متن کامل این گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
http://www.cafedastan.com/1401/04/26//
گفتوگو با شهلا ناظران به بهانهٔ انتشار رمان جدیدش
چاپ شده در نشریه «آفتاب صبح نیشابور»، ۲۰ تیر ۱۴۰۱
مصطفی بیان
متن کامل این گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
https://bayanstory.com/?p=1708
رباعیات خیام تکرار جهان ایرانی است
حسین آتش پرور از شکل، ساخت و سازه های داستان در ترانه های خیام میگوید:
در جهان خیامی، شعر به داستان نزدیک می شود؟!
فروغ خراشادی / هفته نامه «خیام نامه» / چهارشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۱ / شماره ۵۱۲
حسین آتشپرور، نویسنده، منتقد و داور جایزه ادبی مهرگان است؛ وی در برنامهای فرهنگی با دعوت انجمن داستان سیمرغ، با حمایت مالی و معنوی داروخانه دکتر بیان و اعضای انجمن، به مناسبت بزرگداشت حکیم عمرخیام برای نیشابوریان در فضای مجازی و در قالب یک فیلم از پیش ضبط شده سخن گفت. آتشپرور در فرصتی که پیش رو داشت، با نظر به دو کتاب تالیفی خود، «من و کوزه» و «شکل و ساخت داستانی نسل سوم داستانهای ایران»، از خیامِ چندساحتی گفت و اینکه چطور نجوم، ریاضیات، کلام و … بر ذهنیت او در مقام شاعر تاثیر گذاشته و رباعیاتی سروده که در قلۀ شعر و داستان مینیمالیستی نشسته است؛ در ادامه متن پیاده شدۀ سخنان آتشپرور را میخوانیم:
متن کامل این گزارش را می توانید در سایت زیر بخوایند:
http://bayanstory.com/?p=1668
ادبیات، معلمی و سفر؛ زندگی یک داستان نویس
اینجایی که ایستاده ام، فرد دیگری نایستاده است
فروغ خراشادی / هفته نامه «خیام نامه» / چهارشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۱ / شماره ۵۱۲
نیشابور در روزهای میانی اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، میزبان نمایندۀ نشر نیماژ برای برگزاری کارگاه داستان نویسی بود. این رویداد به همت انجمن داستان سیمرغ و حمایت دکتر فارما، طب صحت و اعضای انجمن سیمرغ سامان یافت و مورد استقبال علاقهمندان حوزۀ ادبیات داستانی شهرستان قرار گرفت. شیوا مقانلو، منتقد، داستان نویس و مدرس این کارگاه، ضمن تبیین عناصر داستانی، فرق داستان کوتاه با دیگر گونههای ادبی را توضیح داد و در ضمن پاسخگویی به پرسشهای طرح شده، به نقد شماری چند از داستانهای کوتاه اعضای انجمن پرداخت. وی در اقامتی سه روزه در استان خراسان رضوی که یک روز آن در مشهد و کتابفروشی نشر نیماژ و دو روز دیگرش در نیشابور سپری شد، از آثار تاریخی و باستانی نیشابور نیز دیدن کرد. در این نیشابورگردی اعضای انجمن و آقای حجت حسن ناظر وی را همراهی کردند. آنچه در ادامه میآید، چکیده ای از طرح درس و پرسش-پاسخهایی است که شیوا مقانلو در کارگاه داستان نویسی به تفصیل توضیح داد. تلاش شده است در میان این مباحث، مطالبی که برای داستان نویسان جوان مفید و کاربردی است، گنجانده شود و صحبتهای تخصصی خانم مقانلو درباره داستانهای شرکت کنندگان در کارگاه، در دل همین متن قرار بگیرد.
متن کامل این گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
http://bayanstory.com/?p=1665
عکس آسترید لیندگرن روی اسکناسهای سوئدی است /سولماز اسعدی در گفتوگو با «کافه داستان»
مصطفی بیان سایت کافه داستان / ۲۱ اردیبهشت, ۱۴۰۱
سولماز اسعدی، متولد ۲۹ تیر ۱۳۶۷ و دانش آموختۀ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی و کارشناسی ارشد مدیریت حسابداری است. او از اوایل دهۀ نود نویسندگی را به طور جدی با حضور در کارگاه های داستان نویسی در تهران آغاز کرد. اولین مجموعه داستانش را با عنوان «معشوقۀ مایاکوفسکی»، اواخر سالِ گذشته، توسط انتشارات «روشنگران و مطالعات زنان» به بازار کتاب عرضه کرد و این کتاب در کمتر از دو ماه به چاپ دوم رسید. عنوان کتاب برگرفته از یکی از چهارده داستان این مجموعه است. برخی از داستان های این مجموعه برگزیدۀ جوایز ادبی جمالزاده، سیمرغ، نارنج، سقلاتون، بهاران، ارسباران و فرشته بوده است.
سولماز اسعدی در یک دهۀ گذشته نقدها و یادداشت های متعددی در نشریات مختلف منتشر کرده و برگزیدۀ جوایز مختلف ادبی بوده است.
یکی از تک داستان های او با عنوان «آچمز» در مجموعه داستان های برگزیده آکادمی گردون به همت عباس معروفی در نشر گردون آلمان، و سه داستان «کُن فیکون»، «تاج رز برای شاه بی سر» و «دیدن پسر صددرصد نامطلوب در عصر دلگیر ماه آبان» در مجموعۀ داستان های برگزیدۀ «جایزه داستان سیمرغ» در سال های ۹۷ و ۹۸ و ۱۴۰۰ به همت «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» و توسط نشر داستان به چاپ رسیده است.
آنچه میخوانید گفتوگویی است با این نویسنده جوان و موفق کشورمان دربارۀ جهان داستانی اش.
متن کامل گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
http://bayanstory.com/?p=1638
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور
گفت و گو با لیلا عباسعلی زاده، داستان نویس به بهانۀ انتشار رمانِ جدیدش
مصطفی بیان / داستان نویس
آفتاب صبح نیشابور / شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ / شماره ۹۳
«لیلا عباسعلی زاده» داستان نویس و همسر هادی خورشاهیان (داستان نویس و شاعر نیشابوری)، اول تیر ماه ۱۳۵۷ در نیشابور به دنیا آمد. نخستین کتابش را به نام «ساقی نامه ها» در ۲۸ سالگی منتشر کرد. مشهورترین اثر وی رمان «غزل شیرین عشق» نام دارد.
از لیلا عباسعلی زاده، پانزده عنوان کتاب در زمینه های مختلف شعر، داستان کوتاه، رمان، داستان کودک، رمان نوجوان و… به چاپ رسیده است. در کارنامۀ ادبی پُربار عباسعلی زاده جوایز معتبر ادبی مانند: نشان «لاک پشت پرنده» برای رمان نوجوان «گیرنده سوسنگرد» در سال ۱۳۹۴، برگزیده جایزه ادبی «رمان اول ماندگار»، نامزد جایزه ادبی «پروین» و یکی از شش نامزد نهایی «کتاب فصل جمهوری اسلامی ایران» برای رمان «غزل شیرین عشق» در سال ۱۳۹۱دیده می شود.
پاییز سال ۱۴۰۰ رمان جدیدی از این نویسنده با عنوان «گره باز» (رمان بزرگسال) از سوی کتابستان معرفت راهی بازار کتاب شده است. به این بهانه گفت و گویی داشتیم با این نویسندۀ همشهری دربارۀ جهانِ داستانی اش.
متن کامل گفت و گو را در سایت زیر بخوانید:
http://bayanstory.com/?p=1631
✅ حسین آتشپرور داستاننویس، مدرس داستان و داور جایزه ادبی مهرگان: کسی که به هر شکل سانسور می کند، با خودکار قرمز به کلمات شلیک می کند و کارش اعدام کلمات است.
✍ گفتگوی آوانگاردها با حسین آتش پرور:
🔷 امروز با وجود اینترنت جغرافیای مجازی جهان یکپارچهای داریم که در آن مرز نمیتواند جایی داشته باشد. آنوقت مسخره است که در این زمان عدهای در ادارهای بنشینند و کتابها را ورقهبهورق سمپاشی کنند.
🔶 تا جایی که بخاطر دارم در وجود هر یک از ما به عنوان کسی که سانسور میشویم و چه کسی که سانسور میکند، بسته به شرایط با شدت و ضعف با ما بهدنیا میآید و زندگی میکند. کودکی در خانواده میبینیم که بدن ما تابو است. در مدرسه و نهایت اجتماع بدون تشویش نمیتوانیم حرف بزنیم. نظر خود را بیان کنیم و یا پرسشگری داشته باشیم چرا که همیشه با دیوار بلند سانسور روبروی می شویم. و در نهایت راحت نمی توانیم بگوییم که دوستت دارم. چرا که بسیاری از چیزها برای ما بهصورت تابو به ارث می رسد: مذهب، حکومت، عشق، پدر و مادر و بزرگان، سرزمین، زبان، مسایل اروتیک و..
🔷 دروغگوییها، پنهانکاری، طنز، استعاره و… همه برای پوشانیدن و روتوش واقعیتها خلق شده و زاییدۀ سانسوراند.
🔶 در تمام طول تاریخ ادبیات تنها عبید زاکانی و چند تن دیگر را می بینیم که از تابوها عبور کردند. این مسخره است که در گذشته برای اجرای یک نمایش شب به شب میباید از تأمینات اجازه میگرفتی، درحالیکه بسیاری از کشورها و سرزمینهای پیشرفته همچنان که سانسور را مثل اعدام لغو کردهاند، اما ما هنوز سانسور کتاب داریم و برای تیراژ صدنسخهای در هشتاد و پنج میلیون نفر احتیاج به مجوز داریم!
🔷 سانسور میگوید مثل من باش. اینکه من میگویم درست است و تو حق انتقاد نداری. سانسور کشنده خلاقیت و تفکر است. سانسور فردیت انسان را میکشد و انسانیت را ویران میکند.
🔶 سانسور انواع گوناگونی دارد که بارزترین و تیزترین و برندهترین آن نوک پیکان حکومتی است. کسانی که سانسور میکنند گر چه ممکن است تحصیلات عالی داشته باشند اما اغلب در محیطهای اجتماعی کوچکِ کمتر توسعه یافته تربیت شده و تعصبات و حساسیتهای بیشتری دارند.
🔷 یکی دیگر از مخربترین سانسورها سانسورهای شبه روشنفکری است. آثاری را که نمیپسندند یا از نویسندۀ آن دلخور باشند و یا در سلیقۀ آنها نباشد نادیده میگیرند وآن اثر را با خاک یکسان میکنند. که تمام اینها به توسعهنیافتگی فرهنگی ما باز میگردد و به مقررات و قوانینی که بهدست بشر بوجود آمده.
🔶 نویسندهای که میخواهد از سانسور بگریزد و هزینهای پرداخت نکند به تاریخ روی میآورد و یا به فانتزینویسی و تمثیل میپردازد.
🔷 به نظر من هر نویسنده باید کار خودش را بکند، همچنان که میبینم این کار را نویسندگان جوان شجاعانه انجام میدهند و تابوشکنی میکنند. #ادامه 👇
https://avangardha.com//
گفت و گو با علی ملایجردی، داستان نویس و مترجم
مصطفی بیان / داستان نویس
چاپ شده در دو هفته نامه «آفتاب صبح نیشابور»، شماره نود، ۲۲ اسفند ۱۴۰۰
اول آبان ۱۳۴۶ در جوین متولد شد و معلم بازنشسته نیشابور است. اولین داستان هایش در سن شانزده و هفده سالگی در کتاب های «سوره بچه های مسجد»، سال های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۳ منتشر و در همان سال های دبیرستان، یکی از داستان هایش در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزیده شد.
علی ملایجردی می گوید: «سال های بعد انقلاب در دو سه نشریه که وابسته به حزب و گروه های سیاسی بودند ویژه نامه هایی مخصوص دانش آموزان چاپ می شد و تقریبا مجانی به ۵ ریال به دست ما می رسید. من در صفحات این نشریه ها داستان و شعرهایی می خواندم و چون نسبت به سنم کتاب زیاد خوانده بودم عزمم برای نوشتن جزم شد. با آشنایی با کانون پرورشی و حوزه هنری تقریبا هر ماه، دو داستان اگرچه خام و مبتدی می فرستادم. در آن زمان، این یک نوع آموزش از راه دور برای ما به حساب می آمد.»
متن کامل این گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
http://bayanstory.com/?p=1506
📰 در ویژهنامه نوروزی دوهفتهنامه «خیامنامه» میخوانید:
🖇 گزارش: با نوشتن نفس میکشند؛ مگر میشود مردم رنج را سانسور کرد؟ / گزارش نشست تخصصی در خصوص داستاننویسی مرتضی فخری با محوریت رمان اخیرش
✍ فروغ خراشادی صفحه ۱٠
📰 خیامنامه چهارشنبه ۲۵ اسفند ۱۴٠٠
مصطفی بیان، رئیس انجمن داستان سیمرغ نیشابور:
متاسفانه اکثریت همشریان اطلاع و شناختی نسبت به مفاخر معاصر ادبی شهرشان ندارند! نویسندگانی که در جامعۀ ادبی شناخته شده و مطرح هستند. کافی است نام شان را در جستجوگر گوگل سرچ کنید و شگفت زده شوید. نویسندگانی در این شهر داریم که کتاب آنها برگزیدۀ جوایز ادبی هستند و در جامعۀ ادبی کشور شناخته شده.
وظیفۀ «انجمن داستان سیمرغ» این است که با برگزاری نشست های ادبی و ارائه گزارش و معرفی آثار در رسانه های بومی و شبکه های مجازی، مفاخر ادبی معاصر را به همشهریان معرفی کند.
مرتضی فخری از بزرگان ادبیات داستانی معاصر شهرمان است که دستش را می بوسم. استاد فخری، آثار فراوانی دارد که من رمان «سی گاو» و «کفتار» را خوانده و لذت برده ام. رمانِ «کفتار» نامزد جایزۀ ادبی مهرگان شد. او در لابه لای داستان هایش از اسطوره و قصه های خراسان و نیشابور سخن می گوید و نمی گذارد این گنجینه های ادبی به فراموشی سپرده شوند. رمانِ شش جلدی «مردم رنج» جدیدترین اثر وی است که هشت سال عاشقانه، برای نگارش آن تحقیق کرد و رنج های بسیاری کشید. افسوس که مجوز چاپ را در سرزمینش ندادند!
ولی می شود «کلمه» و «داستان» را سانسور کرد!؟ می شود تصویر زیبای شیر دادنِ مادر به نوزاد را و یا مهر و محبت پدر و مادر در بوسیدنِ هم و به تصویر کشیدنِ آنچه که در جامعۀ امروز می بینیم و لمس می کنیم در «کلمه» سانسور کرد!؟ می شود از کودک همسری، همسرکشی، تجاوز، خشونت، فحاشی و فقر در داستان سخن نگفت!؟ روزنامه «آرمان ملی» در تاریخ پنجشنبه ۱۹ اسفند با تیتر درشت از «سرقت سنگ قبر» سخن می گوید! چگونه می شود در داستان از این دردها سخن نگفت! «داستان» در بطن جامعه و زندگی آدم ها شکل می گیرد. ما داستان می خوانیم تا به درک مان افزوده شود.
رمان «دیوید کاپرفیلد» چارلز دیکنز از رنج، فقر و وضعیت اجتماعی طبقات مختلف جامعۀ قرن نوزدهم انگلیس سخن می گوید و یا رمان «داستان دو شهر» از همین نویسنده از اشرافی گری و خشونت انقلابیونِ انقلاب فرانسه می نویسند و یا رمان «بینوایان» ویکتورهوگو به انقلاب فرانسه، سیاست و قضاوت های نادرست و ضد اخلاق می پردازد و جالب این است که همین رمان ها در کشورشان منتشر و پُرفروش می شوند و در نهایت در لیست مشهورترین عناوین ادبیات داستانی جهان قرار می گیرند! به یاد انتقاد استاد علی نصیریان از حذف بخش هایی از سریال میوه ممنوعه افتادم. استاد گفتند: «خیلی از صحنه ها حذف شد. آنجا که دختر (هانیه توسلی) می پرسد از این کارهایی که کردی پشیمان نیستی؟ حاج یونس (علی نصیریان) جواب می دهد که از این پشیمانم که چرا پیش تر از این عاشق تو نشدم. این عین کلام عطار در داستان شیخ صنعان است که حذف شد.»
امیرحسین روح نیا، سعید تشکری و مصطفی بیان
سعید تشکری در نیشابور
🔹 به بهانه حضور سعید تشکری، رماننویس و دبیر دومین جایزه داستان حماسی در نیشابور / دوشنبه ۲۷ دی ۱۴۰۰ / سالن شهید آوینی شهرداری
🔻 در این نشست دکتر افشین تحفه گر معاون فرهنگی ورسانه ای اداره کل ، علیرضا سید آباد رئیس اداره فرهنگ نیشابور، عسگری رئیس حوزه هنری خراسان رضوی حضور داشتند.
📸 عکس: مسعود سلیمانیسپهر
ما درگیر نامهاییم تا اثرها
گفت و گوی مصطفی بیان با مرجان صادقی به بهانه ی حضور در نیشابور
بعد از بیست ماه تعطیلی نشستهای داستان به علت کرونا، در یک شبِ پاییزی به دور از هیاهوی بسیار برای هیچ و خبرهای بد؛ نشستیم، داستان خواندیم، چای و نسکافه و کیک خوردیم و از شنیدنِ داستان لذت بردیم. گفتیم که «داستان بداهه است.» یک آن میآید و در لحظه توسط نویسنده کشف میشود.
مرجان صادقی را با مجموعه داستان «هاسمیک» میشناختم. دختری مهربان و پُر انرژی که به خاطر رمان جدیدش، «بداهه در لامینور» به نیشابور سفر کرد. بانی این نشست دوستِ نویسنده ام، حسین لعلبذری است که به همراه همسر گرامیشان، در پنجشنبه مهر ماه به نیشابور آمدند و به همراه امیرحسین روحنیا (نویسنده و کارگردان تئاتر)، پنج نفری به آرامگاه عطار و خیام رفتیم. دقایقی زیر سایهی درختهای تنومند باغ خیام نشستیم، رباعیات خیام را با دکلمه ی شاملو و آواز شجریان شنیدیم و چای نباتِ زعفرانی و کمر باریک خوردیم و خندیدیم.
مرجان صادقی، متولد سال ۱۳۶۵ و ساکن تهران است. مجموعه داستان اولش با عنوان «مردن به روایت مرداد» از نشر ثالث در سال ۱۳۹۵ نامزد جایزه ادبی جلال شد. همچنین مجموعه داستان بعدی اش «هاسمیک» از نشر ثالث، نامزد جوایز ادبی مازندران و مشهد در سال ۱۳۹۹ شد. سال گذشته، رمان جدیدش را با عنوان «بداهه در لامینور» توسط نشر ثالث منتشر کرد.
آنچه میخوانید گفتوگویی است با این نویسنده جوان کشورمان درباره ی جهان داستانی اش.
منتشر شده در نشریه «آفتاب صبح نیشابور» / شماره ۸۷ / ۱۵ آذر ۱۴۰۰
متن کامل این گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
http://bayanstory.com/?p=1327
گفتوگو با موسس انجمن داستان سیمرغ نیشابور؛
موسس «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» از گردآوری مجموعهای با عنوان «داستان نیشابور» شامل آثار منتخب داستاننویسهای شناخته شده این شهر خبر داد و ابراز امیدواری کرد این کتاب امسال و یا سال آینده منتشر شود.
مصطفی بیان، داستاننویس و موسس انجمن داستان سیمرغ نیشابور که داستاننویسی را از نوجوانی با انتشار داستانهایش در مجلههای «کیهان بچهها»، «سروش نوجوان» و «سلام بچهها» آغاز کرده است و اولین مجموعه داستان مستقل خودش را با عنوان «بزقاب» در سال 1398 توسط نشر روزنه منتشر کرده است، در گفتوگویی با خبرنگار ایبنا از فعالیتهای این انجمن گفت. وی میگوید:
سال 1394 «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» و جایزه مستقل «داستان سیمرغ» را پایهگذاری کردیم. در این سالها تا قبل از شروع پاندمی کرونا، بیش از 200 نشست هفتگی داشتیم و همچنین دعوت از نویسندگان مطرح ملی و انجمنهای ادبی سایر شهرستانها مثل مشهد و اسفراین از برنامههای این انجمن ادبی بوده است.
وی اضافه میکند: تاکنون داستانهای منتخب دورههای اول تا سوم جایزه داستان سیمرغ را در مجموعهای با عنوان «در خانه ما کسی یانگ را دوست نداشت» و همچنین داستانهای منتخب دوره چهارم جایزه داستان سیمرغ را در مجموعهای با عنوان «پری خورجنی» گردآوری و در سالهای 97 و 98 توسط نشر داستان منتشر کردیم.
متن کامل این گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
https://www.ibna.ir/fa/longint/309749
گفت و گوی مصطفی بیان با سولماز اسعدی، داستان نویس جوان نیشابوری ساکن سوئد
چاپ شده در نشریه «آفتاب صبح نیشابور» / شماره ۷۳ / دوشنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۰
سولماز اسعدی، متولد تیر ماه سال ۱۳۶۷ ، داستان نویس جوان نیشابوری و در حال حاضر ساکن سوئد است. او فارغ التحصیل کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی است و داستان نویسی را به طور جدی از ابتدای دهه ی نود، با حضور در کلاس های داستان نویسی محمدرضا گودرزی، محمدجواد جزینی و حسین سناپور در تهران و کارگاه داستان نویسی عباس معروفی در خارج از کشور شروع کرد. تک داستان های او در جوایز معتبر کشوری مانند: جمال زاده، سیمرغ، سقلاتون، فرشته، بهاران و خاتم برگزیده شد. همچنین برخی از داستان ها و نقدهای ادبی او در مجلات اینترنتی کافه داستان، عقربه، مِلپومن و نشریه داستان و سفر منتشر شده است. دو داستان «کُن فیکون» و «تاج رز برای شاه بی سر» در مجموعه داستان های برگزیده جایزه داستان سیمرغ در سال های ۹۷ و ۹۸ به همت «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» و توسط نشر داستان و نیز یکی از تک داستان های او با عنوان «آچمز» در مجموعه داستان های برگزیده آکادمی گردون به همت عباس معروفی در نشر گردون آلمان به چاپ رسیده است.
آنچه میخوانید گفتوگویی است با این نویسنده جوان شهرمان درباره ی جهان داستانی اش.
متن کامل گفت و گو را می توانید در سایت زیر بخوانید:
http://bayanstory.com/?p=1260
موسس و مدیر انجمن: مصطفی بیان